Εν μέσω συνεχών κυβερνητικών συσκέψεων και μετά το άτυπο υπουργικό συμβούλιο που πραγματοποιείται σήμερα, ο πρόεδρος της Ε.Ε. Χέρμαν βαν Ρομπάι θα ...
βρεθεί αύριο, Τρίτη, στην Αθήνα, πρωταγωνιστώντας σε μία προσπάθεια στήριξης της πολιτικής του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Για τους ίδιους λόγους αναμένεται να καταφθάσει στην πρωτεύουσα και ο πρόεδρος της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ.
Όπως λέγεται, η παρουσία του «βαρέως πυροβολικού» της Ε.Ε. στο πλευρό του πρωθυπουργού αφενός θα δώσει το μήνυμα στους αμφισβητίες, ότι η Ελλάδα εφαρμόζει μία «αξιόπιστη οικονομική πολιτική και θα αναδείξει τις θετικές πτυχές της ευρωπαϊκής παρέμβασης», αφετέρου θα «τρίξει τα δόντια» σε όσους δεν επιθυμούν την εφαρμογή των κυβερνητικών αποφάσεων, εντός και εκτός κυβερνητικής παράταξης. Σημειώνεται ότι οι προτάσεις για τα νέα μέτρα, που έχουν ως στόχο να οδηγήσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 1% του Α.Ε.Π. το 2015, δεν βρίσκουν σύμφωνους όλους τους υπουργούς και πολύ περισσότερο τους βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ., οι οποίοι έχουν ζητήσει λεπτομερή ενημέρωση για κάθε μέτρο που θα περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα.
Τέσσερα σενάρια αναζητούν σκηνοθέτη Την «επόμενη ημέρα» από την ανακοίνωση του επώδυνου δημοσιονομικού προγράμματος για την ακόλουθη τετραετία, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έχει να επιλέξει μεταξύ τεσσάρων διαφορετικών σεναρίων.
1. Να «ξεχάσει» την «ανταρσία» των βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που ξέσπασε με αφορμή το νομοσχέδιο για τα «φρουτάκια» και οδήγησε στην απόσυρσή του. Με τον τρόπο αυτό, ο Γιώργος Παπανδρέου αφενός συντηρεί την κομματική και κυβερνητική συνοχή, σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, και αφετέρου δίνει την ευκαιρία στους βουλευτές που θα βρεθούν στις εκλογικές περιφέρειές τους για τις γιορτές του Πάσχα να αποδείξουν ότι διαθέτουν «πυγμή» έναντι των κυβερνητικών αποφάσεων και να παρουσιάσουν κοινωνικό έργο.
2. Στο επίκεντρο των εξελίξεων αναμένεται να βρεθεί ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Εδώ οι επιλογές εμφανίζονται διαμετρικά αντίθετες και οι αποφάσεις θα είναι δύσκολες. Από τη μία πρόκειται για το πρόσωπο που δέχεται τον κύριο όγκο της λαϊκής δυσαρέσκειας για τις κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά από την άλλη είναι ο υπουργός στον οποίο στηρίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου, για να εφαρμόσει τις επιταγές της τρόικας. Έτσι, είτε θα «θυσιαστεί», ως νέα Ιφιγένεια στον βωμό του νέου δημοσιονομικού προγράμματος, είτε θα «φάει κλοτσιά προς τα πάνω», όπως λένε με νόημα κυβερνητικοί παράγοντες, τιθέμενος επικεφαλής ευρύτερου οικονομικού σχήματος στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Στο κύκλο αυτό όμως, στον οποίο θα συμμετέχουν στελέχη όπως π.χ. ο Γ. Φλωρίδης, οι αρμοδιότητες θα είναι αυστηρά καταμερισμένες, με αποτέλεσμα ο κ. Παπακωνσταντίνου να μην ελέγχει πλέον το σύνολο της οικονομικής πολιτικής.
3. Ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη, Αλέκος Παπαδόπουλος, επανέρχεται δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο και καταλαμβάνει τη θέση του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης, επικεφαλής οικονομικού κύκλου στον οποίο θα μετέχουν προσωπικότητες στο προφίλ π.χ. του καθηγητή Γιάννη Στουρνάρα ή του πρωθυπουργικού συμβούλου Λουκά Παπαδήμου. Από το σχήμα αυτό θα αποκλειστούν στελέχη της Ν.Δ., επισημαίνουν οι ίδιοι κύκλοι, αφού ο Αντώνης Σαμαράς, προ ημερών και παρά τις έντονες πιέσεις, αρνήθηκε να στηρίξει ένα οικουμενικό κυβερνητικό σχήμα.
4. Προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Κατά την εξέταση αυτού του σεναρίου, πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν οι ευμετάβλητες ισορροπίες στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο παρουσιάζεται διχασμένο και σε αυτό το ζήτημα. Από τη μία πλευρά βρίσκονται οι «σώφρονες», που επιμένουν ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες αποτελεί «έγκλημα», αφού, όπως λένε, αν υπάρχουν προβλήματα στο εσωτερικό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν φταίει η κοινωνία, δεδομένου ότι η πλειονότητα των πολιτών δεν επιθυμεί εκλογές, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις.
Από την άλλη πλευρά βρίσκονται όσοι «φλερτάρουν» με την ιδέα των πρόωρων εκλογών, ως μία ευκαιρία για την κυβέρνηση, μετά την ανακοίνωση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος αντιμετώπισης της κρίσης, να ζητήσει εκ νέου τη λαϊκή υποστήριξη, κερδίζοντας έτσι, όπως λένε, μεγαλύτερη ισχύ στο εσωτερικό και αξιοπιστία στο εξωτερικό.
Κατά αυτής της άποψης, όμως, συνηγορούν οι δημοσκοπήσεις, που καταδεικνύουν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, με τα δύο μεγάλα κόμματα να αγγίζουν μόνον το 45% του εκλογικού σώματος. Ποσοστό που αποτελεί, κατά τις δημοσκοπήσεις, ιστορικό χαμηλό του δικομματισμού από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Πηγή: Zougla.gr
