29 Κατασκευαστές Νομισματικών Ταμείων συνιστούν GAP: Αυτοί ξέρουν.
...Πέρασαν λοιπόν δύο χρόνια.
Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα η Ελλάδα - πράγματι - γύρισε σελίδα. Όπως ακριβώς υποσχόταν ο υποψήφιος τότε Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου.
Η Ελλάδα άλλαξε ή βούλιαξε - αν και ποτέ δε μας ...
ξεκαθάρισε αν μετά το διαζευκτικό "ή" ακολουθεί έννοια ίδιας σημασίας ή αντίθετης.
Στη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών αντιλήφθηκα πολλά πράγματα, που αν ήταν άλλη η κυβέρνηση, μπορεί να μην τα αντιλαμβανόμουν ποτέ.
1. Η φαντασία των πολιτικών μας είναι ανεξάντλητη:
- Το πρόγραμμα "Ξεπούλημα" παρουσιάστηκε ως μία Βίβλος με πολλά κεφάλαια, τίτλοι των οποίων υπήρξαν το "Μνημόνο Ι & ΙΙ", το "Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα", η "Τρόικα στη χώρα των παλιοκλεφταραίων", "Άλλος με τα χρέη μας" κλπ. Συλλεκτική να σημειώσω πως είναι η τριλογία "Η τρόικα επιστρέφει". Εμπνευσμένη περιπέτεια με πολλά στοιχεία αστυνομικής ταινίας, καθώς το ένα έγκλημα διαδέχεται το άλλο.
2. Η κατά τα άλλα κατακριτέα και ανήθικη πράξη της κλοπής, μετονομάστηκε σε "Κεφαλικό φόρο", "Φόρο επιτηδεύματος", "Εργασιακή εφεδρεία", "Κούρεμα" - σου πάει δε σου πάει δεν έχει καμία σημασία, θα κουρευτείς!- "Ενιαίο μισθολόγιο", "Έκτακτες εισφορές" - γιατί ποτέ δεν έφταναν οι...τακτικές.Και φυσικά να μην ξεχάσω το τέλος ακίνητης περιουσίας, που είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει η λέξη: το ΤΕΛΟΣ της ακίνητης περιουσίας... The end, που λένε...
3. Εδώ έχω ένα μεγάλο ερωτηματικό. Δεν έχω βρει σαν ποια χώρα θέλουν να μας κάνουν. Δεν έχω κατασταλάξει, ποιά άλλη χώρα έχουν πρότυπο οι "Μεγάλοι" και επιθυμούν διακαώς να της μοιάσουμε - αφού αυτή δεν είναι η Ινδία... Το ξεκαθάρισε ο Πρόεδρος!
Δεν σας κρύβω πως μέχρι πρόσφατα, όλοι αυτοί οι νέοι όροι, τα πολυνομοσχέδια -εφιάλτες και οι βαρύδουπες δηλώσεις για επιτεύγματα από τη μία και ριζική καταστροφή από την άλλη, από "δικά μας" και διεθνή στόματα, με είχαν τρομοκρατήσει. Όχι τόσο για την κατάληξη του πράγματος, αλλά για τη διαδικασία μέχρι να φτάσουμε (;) στο τέλος.
Μέχρι να δούμε τι βρίσκεται μετά από την περιβόητη "κόψη του ξυραφιού" στην οποία διατυμπανίζουν ότι βρισκόμαστε καιρό τώρα.
Στη συνέχεια όμως, γέμισε η πλατεία, κινητοποιήθηκαν οι εργαζόμενοι, γράφτηκαν και ακούστηκαν επαναστατικά συνθήματα. Όλα αυτά μου χάρισαν μια ελπίδα. Όμως οι απανωτοί εκβιασμοί της κυβέρνησης, άρχισαν να εξαντλούν την υπομονή μου. Γιατί με παράλογους δε μπορώ να τα βάλω!
Είναι τουλάχιστον παράλογο το σκεπτικό που επιβάλλει να πληρώσεις πρόστιμο, επειδή δεν έχεις (!) να πληρώσεις το φόρο. Ή να έρχονται στο σπίτι σου για να σου κόψουν το ρεύμα!
Ειναι παράλογη η ιδέα του Λοβέρδου να αλλάξει το σύστημα στα φαρμακεία, αλλά αν υπάρξει μαζική αντίδραση να αφαιρέσει τις άδειες!
Είναι παράλογο να βομβαρδίζεις τον εργάτη με πολλαπλές περικοπές, γιατί τον ευνουχίζεις και δεν έχει την ψυχολογία να δουλέψει/ προσφέρει = δεν παράγει (=δεν κερδίζεις!)
Είναι παράλογο να θες να στείλεις τον εργαζόμενο στο σπίτι του, και να τον τιμωρείς με φόρους γιατί είναι τρίτεκνος και άδειασαν τα συρτάρια του, κουρέλιασαν τα ρούχα των παιδιών του, ή διάλεξε την αυτοκτονία αντί για τη φυλακή, λόγω χρεών!
Είναι παράλογο να παρουσιάζει ο Πρωθυπουργός ένα και δύο και τρία πακέτα θλιβερών μέτρων, τυλιγμένα με χαρούμενες κορδέλες που συμβολίζουν ένα μέλλον που συνεχώς απομακρύνεται, λόγω... περιεχομένου του πακέτου, έτσι κι αλλιώς!
Και όλα πια, θυσία στο βωμό της 21ης Ιουλίου. Αυτής που προκάλεσε τόσα γεγονότα που μου θύμισαν εκείνη την 21η Απριλίου... Το εντυπωσιακό, αλλά και αστείο ταυτόχρονα, είναι ότι όσοι είναι σήμερα μέσα στη Βουλή, 44 χρόνια πριν διεκδίκησαν τη Δημοκρατία.
Είναι γεγονός πάντως, ότι οι συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στη Βουλή καθημερινά σπέρνουν την απόγνωση στους πολίτες και παράλληλα προκαλούν το θυμό τους.
Αυτό που εξοργίζει περισσότερο εμένα, είναι η ακατάπαυστη προσπάθεια να "χτυπήσουν" το πιο σημαντικό: την Παιδεία.
Αυτό με διαλύει περισσότερο από όλα. Γιατί αν μέχρι σήμερα επιθυμούσαν πρόβατα-ψηφοφόρους καθοδηγούμενους από τις θεωρίες που αναπτύσσονταν στα δελτία των 8, τώρα κάνουν τα πάντα για να δημιουργήσουν μία κοινωνία απαίδευτη, ακαλλιέργητη, ανέτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε πρόκληση που να απαιτεί μυαλό και επιχειρήματα.
Μια κοινωνία που θα σκύψει το κεφάλι, θα πιάσει ξανά το φτυάρι και τον γκασμά, ζητιανεύοντας τρεις και εξήντα (φορολογημένα πάντα...), για να περνούν οι "από πάνω" και πάλι καλύτερα.
Να γίνει θυσία μία γενιά, για να ξεδιψάει από το αίμα της μια φιλόδοξη κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που όλοι βιάζονται να της τελέσουν το μνημόσυνο, κι εκείνη όχι απλά μένει ως το 2013, αλλά υπογράφει συμβόλαια θανάτου της Ελλάδας ως το 2015 (για αρχή)!
Άραγε, στην επόμενη αναμέτρηση, όποιος και αν είναι ο "νικητής", είναι δυνατόν να πανηγυρίσει που θα εκλεγεί Πρωθυπουργός;
Αν και εδώ που τα λέμε, το παΣΟΚ, δεν έχει επιτελέσει ακόμη όλο το έργο του. Έχουν μείνει ακόμη κάτι ψιλά να καταστρέψει...
So, take your time, George... Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις.
Πηγή: MediaSoup.gr
