Η πρώτη κατεύθυνση ήταν να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στο κόμμα, οι οποίες τον τελευταίο καιρό είχαν διαταραχθεί σε τέτοιο βαθμό που μόλις χθες κάποιοι έκαναν λόγο για αμφισβήτηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Η δεύτερη κατεύθυνση ήταν το «κλάδεμα των κηπουρών».
Την ίδια στιγμή, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος φέρεται να ...
επιχαίρει από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και φαίνεται έτοιμος να θέσει θέμα δυαρχίας στην κυβέρνηση και στο κόμμα.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συγκεντρωτικής και της προσωποπαγούς πολιτικής που φέρεται να άσκησε τους τελευταίους μήνες ο κ. Παπανδρέου. Πολλές ήταν επίσης οι φωνές προσώπων του παπανδρεϊκού περιβάλλοντος που σχολίαζαν τον τελευταίο καιρό ότι ο πρωθυπουργός κυβερνά με τους κολλητούς του, αιτίαση την οποία διετύπωσε με ευθύ και αυστηρό ύφος η κ. Βάσω Παπανδρέου κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος.
Αποτέλεσμα του σκληρού παζαριού που σημειώθηκε μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου (ο οποίος ξαφνικά έγινε πάλι ο εκφραστής της υποτιθέμενης εσωκομματικής αντιπολίτευσης) είναι η παρείσφρηση παραδοσιακά εσωκομματικών αντιπάλων του πρωθυπουργού στο νέο υπουργικό συμβούλιο.
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος καλείται να διαδραματίσει πλέον ένα νέο, διττό ρόλο, αυτόν του αντιπροέδρου και αυτόν του υπουργού Οικονομικών.
Προφανώς εμφανίζεται ως «ο απόλυτος άρχων» της νέας κυβέρνησης, αν και πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν πως από αυτή τη θέση θα είναι περισσότερο ευάλωτος και θα εκτίθεται περισσότερο στην κοινή γνώμη, σε αντίθεση με τα προηγούμενα καθήκοντά του.
Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την παραμονή του στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης τα θέματα μείζονος πολιτικής που απασχόλησαν τον κ. Βενιζέλο ήταν οι περιστολές δαπανών, η παραχώρηση στρατοπέδων σε Δήμους (και κυρίως της Θεσσαλονίκης όπου εκλέγεται) και κρίσεις αξιωματικών και υπαξιωματικών!
Τώρα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αποδώσει πολιτικό έργο.
Ο κ. Βενιζέλος πρέπει να αποδείξει ότι:
α) Έχει ικανότητες να ασκήσει συγκεκριμένη οικονομική πολιτική σε συνδυασμό με τη στρατηγική Παπανδρέου και τις δεσμεύσεις προς το Μνημόνιο.
β) Διαθέτει το χάρισμα να καλύψει το χάσμα απόψεων που διακρίνει τους υφυπουργούς του, τους κ. Φίλιππο Σαχινίδη και Παντελή Οικονόμου.
γ) Πρέπει να αποδείξει πως έχει το πολιτικό εκτόπισμα και την ισχύ του παραμένοντος πρώτου τη τάξει αντιπροέδρου, του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, από τον οποίο θα δεχθεί έλεγχο και ισχυρό ανταγωνισμό (όπως ήδη λέγεται πως διαφάνηκε).
Οι σχέσεις των δύο ανδρών ποτέ δεν ήταν ανέφελες, αφού ο κ. Πάγκαλος πολλές φορές λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας του πρωθυπουργού απέναντι στον κ. Βενιζέλο από τότε ακόμη που το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση.
Δεύτερη έκπληξη θεωρείται η είσοδος στην κυβέρνηση του πρωτοπαλίκαρου του κ. Βενιζέλου, του κ. Πάρι Κουκουλόπουλου. Ήταν από τους πρώτους που είχαν εκφράσει τη στήριξή τους, το 2007 στον κ. Βενιζέλο, διατηρούν σταθερά ανοικτή επικοινωνία, ενώ τα πυρά που έστρεφε κατά καιρούς στο οικονομικό επιτελείο, αναλύσεις τα χρέωναν στον κ. Βενιζέλο.
Κι εδώ όμως ο κ. Παπανδρέου δεν άφησε μόνο του τον κ. Κουκουλόπουλο. Έβαλε από πάνω του τον κ. Χάρη Καστανίδη, ένα από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του χρόνια τώρα.
Μεγάλη έκπληξη θεωρείται η είσοδος του Παντελή Οικονόμου σε ένα κυβερνητικό σχήμα με προφανείς νεοφιλελεύθερες τάσεις. Παρόλο που το τελευταίο διάστημα είχε ηρεμήσει, ανήκε πάντοτε στους κύκλους που όχι μόνο ήταν απέναντι στην οικονομική πολιτική, αλλά ήταν ανοικτός ακόμη και στο ενδεχόμενο πλήρους διάρρηξης των σχέσεων της Ελλάδας με τους δανειστές της.
Στις αρχές της διακυβέρνησης, το 2009, στα Πολιτικά Συμβούλια ήταν λάβρος εναντίον του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα μπορέσει να συνεργαστεί με τον κ. Βενιζέλο, με τον κ. Σαχινίδη (στενό συνεργάτη επί δύο χρόνια του κ. Παπακωνσταντίνου), αλλά και με τους εκπροσώπους της τρόικας.
Φαινομενικά, ο άνθρωπος που βγήκε περισσότερο ενισχυμένος από τη νέα σύνθεση υποτίθεται ότι είναι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Συνεργάτες του διαρρέουν ότι έ χει κάθε λόγο να θεωρεί ότι δικαιώνεται πολιτικά σε πολλά σημεία, τόσο για την κριτική που έκανε στον κ. Παπακωνσταντίνου, όσο και για την επιλογή προσωπικών συνεργατών του σε νευραλγικές θέσεις.
Παρ ότι είχε συγκρουστεί με σφοδρότητα πολλές φορές με πρόσωπα από το περιβάλλον του κ. Γιώργου Παπανδρέου, όπως με τον κ. Γιάννη Ραγκούση, τελικά φαίνεται ότι δεν έχασε.
Οι ίδιες πηγές ισχυρίζονται πως εκείνοι που έχασαν και ίσως οριστικά το πολιτικό παιχνίδι, είναι οι στενοί συνεργάτες του «ακόμα πρωθυπουργού», που δεν είχαν κομματικά ερείσματα. Αναφέρονται φυσικά στην κ. Τίνα Μπιρμπίλη, τον κ. Δημήτρη Δρούτσα και τον κ. Σπύρο Κουβέλη.
Αν συνυπολογίσει κανείς και τους συνεργάτες που φημολογούνται τον τελευταίο καιρό ότι θα χρησιμοποιούσε αλλά τελικά δεν έβαλε στην κυβέρνηση, όπως η κ. Έλενα Παναρίτη, τότε διαπιστώνεται εύκολα η υποχώρηση του πρωθυπουργού από το να στηρίζει πρόσωπα που επιμένει να στηρίζει μόνο ο ίδιος. Προς το παρόν ο κ. Παπανδρέου φαίνεται ότι έχει πάρει το μήνυμα. Αυτό που δεν ξέρουμε ακόμα είναι τι μήνυμα θα εκπέμψει ο ίδιος.
Στελέχη του κομματικού μηχανισμού δε διστάζουν πάντως να σχολιάσουν ότι ο κ. Βενιζέλος φέρεται να θυμήθηκε τα γεγονότα που σημειώθηκαν στο Ζάππειο όταν έχασε το ΠΑΣΟΚ στις πρόσφατες επαφές του με τον πρωθυπουργό και λένε ότι ένας Θεσσαλονικιός, ο Γιάννης Αγγελάκας είναι ο δημιουργός του τραγουδιού «Ο χαμένος τα παίρνει όλα», το οποίο πρέπει να άκουσε πολλές φορές ο νέος «τσάρος» της οικονομίας όλα αυτά τα χρόνια.
Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι το πολιτικό deal μεταξύ του πρωθυπουργού κ. Γ.Α. Παπανδρέου και του β’ αντιπροέδρου της κυβερνήσεως κ. Ευ. Βενιζέλου θα προκαλέσει αγκυλώσεις στην πορεία άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής και σίγουρα θα προκαλέσει φυγόκεντρες δυνάμεις στην περίπτωση απώλειας της εξουσίας, οπότε και η διχοτόμηση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να θεωρηθεί το πιο πιθανό ενδεχόμενο.
Πηγή: newscode.gr
