Αγαπητό CRETALIVE,
Χθες στις 21:00 το βράδυ, κοντά στην Καστρινάκη στον Μασταμπά, δύο Πακιστανοί επιχείρησαν βιαίως να παρασύρουν νεαρή πεζή Ελληνίδα με γνωστούς-άγνωστους σκοπούς (βιασμό, φόνο? και τα δύο?)...
Συγκεκριμένα.
Ώρα λίγο μετά τις 21:00. Πεταχτήκαμε έξω από τα σπίτια μας, από τις φωνές δύο νεαρών μητέρων που στάθηκαν αυτόπτες μάρτυρες στο γεγονός…
Οι δύο μητέρες με τα μωρά στο καροτσάκι (μιλάμε για 9 το βράδυ!), βλέπουν εμβρόντητες δύο Πακιστανούς να προσπαθούν, ο ένας κρατώντας τη από το λαιμό και ο άλλος κλείνοντάς της το στόμα, να παρασύρουν με απίστευτη βία, σε παρακείμενη οικοδομή, μια νεαρή Ελληνίδα που ανυποψίαστη απλά επέστρεφε σπίτι της!
Οι γυναίκες έβαλαν αμέσως τις φωνές και ευτυχώς διερχόμενο όχημα αντιλήφθηκε την κατάσταση και σταμάτησε. Στο όχημα επέβαιναν 3 νεαροί που με γρηγοράδα και χωρίς φόβο, προσπάθησαν να βοηθήσουν την άτυχη κοπέλα… Οι δύο Πακιστανοί πρόλαβαν να αποδράσουν.
Δεν ξέρω αν θα γίνει καταγγελία του συμβάντος. Μήτε πρόλαβα να δω την κοπέλα από κοντά. Είδα όμως τις δύο νεαρές μητέρες που δεν μπορούσαν να μιλήσουν από το σοκ, έτρεμαν από τον φόβο τους και δεν μπορούσαν να συνέλθουν για αρκετή ώρα…
Αυτά από το μέτωπο (του Μασταμπά)…
Δεν είναι το μόνο συμβάν. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει κάποιος πλέον…
Θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση της κοπέλας. Από εκεί περνώ συχνά (ως πεζή) επισκεπτόμενη τα πεθερικά μου. Θα μπορούσε να είναι μια μητέρα με το μωρό της στο καροτσάκι, θα μπορούσε να είναι η έφηβη, ο έφηβος, η κουρασμένη εργαζόμενη που γυρνά στο σπίτι της, η γιαγιά ή ο παππούς που δεν έχει κανέναν να τους πάρει ένα γάλα από το περίπτερο στη γωνία…
Φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση στο Ηράκλειο??? Έχουμε ακόμη in vivo μνήμες από τους δρόμους της αθωότητας. Ναι, αθωότητας σε σχέση με το σήμερα. Τους δρόμους όπου το μόνο που φοβόσουν ήταν η αυστηρότητα της μητέρας επειδή λέρωσες πάλι τα ρούχα σου παίζοντας (χωρίς φόβο – στο δρόμο).
Τους δρόμους όπου το μόνο που φοβόσουν ήταν η αυστηρότητα του πατέρα επειδή άργησες μισή ώρα παραπάνω από την ώρα που σου όρισε, μιας και χαζολόγησες λίγο παραπάνω έξω από το σπίτι της Κατερίνας (χωρίς φόβο – στο δρόμο). Τους δρόμους όπου οι πόρτες έμεναν ΑΝΟΙΧΤΕΣ, να δραπετεύουν οι μυρωδιές από τα γλυκά της κυρά Βαγγελιώς, της κυρά Μαρίας, της κυρά Θεανώς…
Ευτυχώς δεν ζουν πια… Δεν ζουν, να δουν τη γειτονιά που μεγάλωσαν οι ίδιες και κατόπιν μεγάλωσαν τα παιδιά τους, να γίνεται άντρο εγκληματιών και τα παιδιά τους να καταλήγουν σύγχρονες Ιφιγένειες…
Ξέρουμε ότι τα δικά μας παιδιά δεν θα γεμίσουν με χαρούμενες ξένοιαστες φωνές τις γειτονιές που μεγαλώσαμε. Το ξέρουμε.
ΟΧΙ όμως να γεμίσουν και με ουρλιαχτά αγωνίας…
Τα στοιχεία στη διάθεση του CRETALIVE
Πηγή: CretaLive.gr
