Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΕΠΠΑΣ: «Πολίτες που θέλουν κάτι να πουν, συχνά με λάθος τρόπο οι “Αγανακτισμένοι”» - Διαβάστε τη συνέντευξή του!


Υπέρ ενός ανασχηματισμού με πρόσωπα που μπορούν να προσφέρουν και δεν ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ τάσσεται ο Δημήτρης Ρέππας σε αποκλειστική του συνέντευξη στη «metro»

Ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, αναφερόμενος στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και την πρόθεση της κυβέρνησης να το φέρει στη Βουλή ως ένα άρθρο, επισημαίνει πως πρέπει να υπάρξει εξειδίκευση, γιατί, όπως υπογραμμίζει, «...αν ψηφίζαμε á la carte, ελλοχεύει ο κίνδυνος ρυθμίσεις με δημοσιονομικό αντίκρισμα να υπονομευθούν»

Ερωτηθείς για τις αντιδράσεις των βουλευτών του κόμματος, επισημαίνει ιδιαίτερα πως το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικό κίνημα και όχι...
θρησκευτικό τάγμα.
Όσον αφορά τους «Αγανακτισμένους», ο Δημήτρης Ρέππας υπογραμμίζει πως όσοι διαμαρτύρονται δεν ανήκουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, ωστόσο επισημαίνει το εξής: «Ας μην τους κολακεύουμε, αλλά και να μην απορρίπτουμε συλλήβδην τους προβληματισμούς τους, με σαφή πάντως καταδίκη της βίας. Γιατί, όταν η βία ανθεί, η δημοκρατία πενθεί».

Εδώ και αρκετές ημέρες βλέπουμε στο Σύνταγμα τους «Αγανακτισμένους». Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για μια... επανάσταση, με ό,τι αυτό σημαίνει για το πολιτικό σύστημα; 
Πρόκειται για αυθόρμητη, πρωτογενή αντίδραση πολιτών, που δυστυχώς στην πορεία της υποθηκεύεται, αφού κάθε λογής κομματικά και άλλα αφανή κέντρα προσπαθούν να επηρεάσουν την εξέλιξη αυτής της κατάστασης. Έτσι, όσοι με τη στάση τους θέλησαν να στείλουν ένα συστημικό μήνυμα, επικριτικό για κάθε τι που συγκροτεί τη δημόσια σφαίρα εξουσίας, γίνεται προσπάθεια να χειραγωγηθούν σε μια αντικυβερνητική κατεύθυνση. Ασφαλώς δεν πρόκειται για επανάσταση. Θα ήταν όμως τεράστιο λάθος από την πλευρά μας το έλλειμμα στρατηγικής και την απουσία θετικής κεντρικής ιδέας που χαρακτηρίζει αυτή την αντίδραση να την αντιμετωπίζουμε σαν αντίπαλο στρατόπεδο. Είναι πολίτες που θέλουν κάτι να πουν - συχνά με λάθος τρόπο. Εμείς ας μην επιλέξουμε το λάθος τρόπο να τους ακούσουμε. Είναι κομμάτι του ελληνικού λαού, έχει τις ευθύνες του, αλλά και τα δικαιώματά του. Ας μην τους κολακεύουμε, αλλά και να μην απορρίπτουμε συλλήβδην τους προβληματισμούς τους, με σαφή πάντως καταδίκη της βίας. Γιατί, όταν η βία ανθεί, η δημοκρατία πενθεί. 

Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα γράφτηκε ξανά σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας. Αλήθεια, με όσα έχουν συμβεί με το Μνημόνιο, που απέτυχε, πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους τροϊκανούς;
Ας ξεκαθαρίσουμε ότι το τεράστιο χρέος το προκαλέσαμε εμείς, όχι η τρόικα. Για χρόνια, και ιδίως την τελευταία πενταετία, η Ελλάδα δανείστηκε αλόγιστα για να συντηρήσει ένα καταναλωτικό πρότυπο αναντίστοιχο προς τις παραγωγικές δυνατότητές της. Ποιος είχε την ψευδαίσθηση ότι αυτό το δομικό στοιχείο κρίσης θα μπορούσε να εξαλειφθεί με την αλλαγή της κυβέρνησης και μόνο; Σωστά αναφέρεται η απόσταση που μας χωρίζει από τον τελικό στόχο εξόδου από την κρίση, όμως είναι εξίσου μεγάλη και η απόσταση που διανύσαμε από την αφετηρία αυτής της προσπάθειας για την ανασυγκρότηση της χώρας. Αυτό το πρόγραμμα συντίθεται από διαρθρωτικές αλλαγές που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια. 

Τώρα πρέπει να τις ολοκληρώσουμε σε συμπυκνωμένο πολιτικό χρόνο και αυτό δεν είναι εύκολα αφομοιώσιμο. Την εξυγίανση των ζημιογόνων οργανισμών, το άνοιγμα των αγορών, τις θεσμικές αλλαγές για τη διαφάνεια, την εξάλειψη της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης του κράτους και τόσα άλλα δεν τα επιβάλλει η τρόικα, αλλά αποτελούν αδήριτη αναγκαιότητα. Και σε αυτή την κατεύθυνση, αντίλογος δεν ακούγεται, παρά μόνο συνθήματα. Από την πλευρά μας, οφείλουμε να συνδυάζουμε το επείγον της αποτελεσματικότητας των πρωτοβουλιών μας με το πνεύμα δικαιοσύνης που διακηρύττει η πολιτική μας. Έχουμε χρέος λοιπόν να προχωρήσουμε, χωρίς ετεροπροσδιορισμούς από το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος, γιατί υπερτερεί η βιώσιμη εθνική προοπτική. 

Επιμένετε και εσείς στην άποψη πως το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα πρέπει να έρθει στη Βουλή ως άρθρο; 
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα συνιστά μια συγκροτημένη πρόταση, που οδηγεί μεταξύ των άλλων σε ένα εφικτό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Αν ψηφίζαμε á la carte, ελλοχεύει ο κίνδυνος ρυθμίσεις με δημοσιονομικό αντίκρισμα να υπονομευθούν. Τότε όμως παύει να έχει νόημα αυτή η προσπάθεια εξυγίανσης, που προϋποθέτει την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Ασφαλώς είναι σωστό κάθε σημαντική ρύθμιση να εξειδικεύεται και να αποτελεί αυτοτελές αντικείμενο επεξεργασίας από τη Βουλή. Αυτό μπορεί να γίνει με κατά περίπτωση ειδικό νόμο, που θα ακολουθήσει την προβλεπόμενη από τον Κανονισμό ανοικτή κοινοβουλευτική διαδικασία. 

Γιατί, κ. Ρέππα, η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν ενημερώνεται για τις οικονομικές εξελίξεις, με αποτέλεσμα πριν από μερικές ημέρες να υπογραφεί από 16 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ερώτηση προς τον πρωθυπουργό, στην οποία του ζητούν σύγκληση των οργάνων, κίνηση που δημιούργησε για ακόμα μια φορά εσωστρέφεια; 
Πιστεύω πως αναγνωρίζετε ότι είναι πρωτόγνωρες οι ανοικτές διαδικασίες που ακολουθούμε σε όλους τους τομείς. Διαδικασίες που δίνουν τέλος στο πελατειακό και αδιαφανές σύστημα εξουσίας. Και όλα αυτά σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Η κυβέρνηση, η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν κάναμε καμιά έκπτωση στις αρχές λειτουργίας μας. Άλλωστε, χωρίς την απαραίτητη συνεργασία και αλληλεγγύη δεν θα είχαν γίνει όλες αυτές οι ρήξεις, με τις χρήσιμες αλλαγές, που μόλις ένα-δύο χρόνια πριν θα ήταν αδιανόητες. Όπως κάθε πολίτης, έτσι και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης έχουν ο καθένας τη δική του προσωπικότητα. Ας μην εκλαμβάνεται σαν κρίση εσωστρέφειας ή διαφωνίας η διάθεση συμπλήρωσης, εμπλουτισμού και βελτίωσης της πολιτικής μας, γιατί πάντοτε υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. Έχουμε το πρόγραμμα που μας δεσμεύει και τη δέσμευση να ανασυγκροτήσουμε τη χώρα. Αυτό δεν σημαίνει πως ο ένας θα γίνει φωτοτυπία του άλλου. Και μην ξεχνάτε ότι είμαστε πολιτικό κίνημα, όχι θρησκευτικό τάγμα.


Συνέντευξη: Σπύρος Νάννος
Πηγή: metrogreece.gr