Ο Kyle Kingson είναι ένας κακομαθημένος κι επιφανειακός δεκαεπτάχρονος, αλλά ταυτόχρονα ο πιο περιζήτητος 'πρίγκιπας' στο βασίλειο του σχολείου του.
Αλαζονικός και απόλυτα σίγουρος για τη γοητεία του, επιλέγει για επόμενο θύμα εξευτελισμού του την Kendra, μία goth συμμαθήτριά του που φημολογείται πώς είναι μάγισσα.
Ο Kyle την αντιμετωπίζει με ...
ανεπανάληπτη σκληρότητα και η Kendra αποφασίζει να του δώσει ένα καλό μάθημα, μεταμορφώνοντάς τον σε ένα πλάσμα τόσο απωθητικό εξωτερικά όσο και ο πραγματικός εσωτερικός του κόσμος. Για να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση ο Kyle θα πρέπει να βρει κάποια ικανή να κοιτάξει κάτω από την επιφάνεια και να τον αγαπήσει για τον εσωτερικό του κόσμο. Ποια θα μπορούσε όμως να αγαπήσει ένας τέρας;Το «Beastly» φιλοδοξεί να κλέψει ένα μερίδιο από την πίτα του «Twilight», ακολουθώντας την ίδια συνταγή. 'Νερώνουμε΄ έναν γνωστό μύθο του φανταστικού, προσλαμβάνουμε όμορφα νεανικά πρόσωπα, μοντάρουμε τα πλάνα μας με τηλεοπτική λογική, ντύνοντάς τα με alternative τραγουδάκια, που συχνά περιγράφουν τι γίνεται στη σκηνή και το κινηματογραφικό μας άρλεκιν είναι έτοιμο προς κατανάλωση. Εδώ ο μύθος που υφίσταται κακοποίηση είναι αυτός της 'Πεντάμορφης και του Τέρατος'.
Ο πρίγκιπας του παραμυθιού είναι κακιασμένος μέχρι το μεδούλι. Δεν υπολογίζει κανένα ανθρώπινο ον, εκτός από τον ίδιο, και φέρεται σκληρά κι απάνθρωπα σε όλους. Η μάγισσα τον μετατρέπει σε τέρας για να τον εξανθρωπίσει. Ο πρίγκιπας του «Beastly» είναι απλώς ωραιοπαθής. Επικροτεί το ωραίο, απαξιώνει το άσχημο.
Μεγάλη υπόθεση! Σε κάθε περίπτωση η μάγισσα για να τον συνετίσει τον μετατρέπει σε τέρας. Δηλαδή δεν τον μετατρέπει ακριβώς σε τέρας. Τον μετατρέπει σε... φανατικό οπαδό του Billy Corgan, που έχει κάνει λίγο φυλακή. Φυσικά τα πάντα είναι ζήτημα άποψης. Ενδεχομένως για τη γιαγιά μου ένας τελειωμένος φαν των Smashing Pumpkins, με την εξωτερική εμφάνιση που αυτή του η ιδιότητα συνεπάγεται, να φαίνεται σαν τέρας.
Ο Kyle, όπως μαθαίνουμε, κληρονόμησε αυτή του την ωραιοπάθεια από τον πατέρα του. Σε μια προσπάθεια να τον προσεγγίσει και να τον κάνει να νοιαστεί λίγο για κείνον υιοθετεί τα πιστεύω του. Αρα ο Kyle είναι θύμα.
Γιατί λοιπόν η μάγισσα δεν τιμωρεί τον πατέρα του, ώστε να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του; Γιατί φυσικά ο πατέρας του δεν είναι ένας γραμμωμένος, ξανθός εικοσάρης με ατημέλητη κόμη, ικανός να γίνει poster στα δωμάτια των έφηβων κοριτσιών, που είναι και το κύριο target group.
Από τη στιγμή που χάνει εκείνο για το οποίο ήταν περήφανος , ο Kyle, κατόπιν προτροπής του πατέρα του, απομονώνεται σε ένα πολυτελές διαμέρισμα με εξαιρετική θέα. Για να λύσει τα μάγια - είναι πραγματικά εξωφρενική η ευκολία με την οποία όλοι αποδέχονται την ύπαρξη της μαγείας στο φιλμ- πρέπει να βρει κάποια να τον αγαπήσει για αυτό που είναι. Θα μπορούσε να κάνει μια μπαρότσαρκα στα goth στέκια της περιοχής και να λύσει το πρόβλημά του.
Αλλά όχι, αυτή πρέπει να είναι η Lindy, η Πεντάμορφη της υπόθεσης. Η οποία σπουδάζει στο κολλέγιο με υποτροφία, έχει προβλήματα με τον πατέρα της και, παρά το γεγονός ότι μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχε ανταλλάξει παρά μερικές κουβέντες με τον Kyle, μετακομίζει στο διαμέρισμα του. Για ποιο λόγο μετακομίζει? Για την προώθηση του μύθου φυσικά. Δε σας φτάνει αυτό;
Ακόμα κι αν ξεπεράσει κανείς την αντίφαση μιας ομάδας που αποτελείται αποκλειστικά από πολύ ωραίους ανθρώπους, να πασχίζει να μας διδάξει ότι δεν είναι η εξωτερική ομορφιά εκείνη που μετράει, είναι δύσκολο να παραγκωνίσει τις δεκάδες ατασθαλίες που διαπράττουν οι δημιουργοί στο όνομα του εκμοντερνισμού της ιστορίας και τους υπερεπεξηγηματικούς, αμήχανους διαλόγους ανάμεσα στους χαρακτήρες.
Συγχωρέστε μας λοιπόν για το χαμηλού επιπέδου λογοπαίγνιο, που θα ακολουθήσει, αλλά το «Beastly» είναι... τερατώδες. Γνωρίζουμε ότι για να γίνει μια ταινία, κάποιοι άνθρωποι μόχθησαν και ότι δεν πρέπει να αφορίζουμε τον κόπο τους ελαφρά τη καρδία, αλλά το «Beastly» ειλικρινά πρέπει να κραχτεί. Και το λέμε χωρίς φόβο και πάθος.
Κι ελπίζουμε μετά από αυτό να μην έρθει μια gothού μάγισσα και να μας μεταμορφώσει σε τέρατα, αναγκάζοντας μας, για να επανέλθουμε στην αρχική μας κατάσταση, να δούμε το «Beastly» ξανά και ξανά, ώσπου να ανακαλύψουμε την ομορφιά που κρύβεται πίσω από τις (παντελώς ανέμπνευστες) εικόνες του. Αυτά δε γίνονταν ούτε στα γκουλάγκ.
Πηγή: cinemanews.gr
