Ο ίδιος μέσω του blog του στο gossip-tv είπε με τον δικό του τρόπο το "αντίο" στον αδελφό του, που πάλευε χρόνια με τα ναρκωτικά.
"Γράφω με την ψυχή μου. Χωρίς "πρέπει" αλλά με ένα "θέλω". Να μάθει ο Δημήτρης όσα είχα μέσα μου. Όσα σκεφτόμουν όταν Βουβά έζησα χθες την τελευταία πράξη ενός δράματος που εκείνος έγραψε...
εκείνος το έζησε...και μαζί του πέρασε στην Ιστορία. Μια ιστορία που ίσως δεν έχει σημασία για πολλούς.
Έχει όμως για μένα. Μια ιστορία που έχει πολύ αγάπη, πολύ ψυχή και δάκρυα για ένα παλικάρι που έφυγε ξαφνικά. Στον ύπνο του. Γλυκά...Αιτία Θανάτου; Ανακοπή καρδιάς. Ο Δημήτρης έφυγε προχθές στις 05:50. Ήταν μόλις 34 ετών.
Τι να πρωτογράψω. Τι να σκεφτώ. Να θυμηθώ. Την εποχή που οι γονείς μου...μου γνώρισαν ένα τυπάκι και μου έλεγαν ότι πια από σήμερα-1976-θα μεγαλώνει μαζί μου ή αυτό που πριν λίγες ώρες συνέβη...όταν εγώ κρατούσα το σκοινί με το φέρετρο για την τελευταία του κατοικία; Είναι μεγάλη κατάρα οι γονείς να θάβουν τα παιδιά τους. Είναι πολύ δύσκολο.
Η αίσθηση της απώλειας δεν είναι έντονη ακόμη κι όταν το παιδί σου βρίσκεται στην εντατική. Έχεις ελπίδα. Ακόμη κι όταν οι γιατροί την δεύτερη μέρα σου λένε ότι ο Δημήτρης δεν παίρνει το οξυγόνο και πώς το ένα μετά το άλλο τα ζωτικά του όργανα τον προδίδουν...
Η αίσθηση της απώλειας γίνεται έντονη στην μάνα του αγοριού όταν βλέπει το παιδί της να φεύγει από το σπίτι για τελευταία φορά. Ντυμένος Γαμπρός μέσα στο λευκά, ζωσμένος με λουλούδια. Αυτός είναι ο δικός τη Γολγοθάς. Αυτές οι εικόνες καρφώνονται στο υποσυνείδητο και δεν σβήνουν ποτέ. Και με αυτές τις εικόνες αποφάσισα σήμερα να γράψω στον Jim. Τον μάγκα, τον πιο αυστηρό μου κριτή. Τον αδερφό μου.
Από σήμερα κι εγώ μπαίνω στην λίστα των αδερφών που έχασαν τον μικρό τους από τα Ναρκωτικά. Κι ελπίζω με το γράμμα αυτό κάποιοι να ξυπνήσουν και να παρατήσουν την "παραμύθα". Ένας να πάρει χαμπάρι και να ξεφύγει θα νιώσω σημαντικός...για την ψυχή του Δημήτρη...
Σου γράφω βλέποντας την φωτογραφία μας. Αυτή που δημοσιεύω σήμερα... Όταν ο Βαγγέλης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι έπαθες ανακοπή κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι αυτή την φορά δε θα την βγάλεις καθαρή. Πες το ένστικτό. Πες το διαίσθηση. Όπως θέλεις πέστο. Άλλωστε τον τελευταίο καιρό δεν ήσουν καλά. Ήσουν δύο Δημήτρηδες σε ένα σώμα. Ήσουν το αγαπημένο παιδί της οικογένειας.
Αυτό το παιδί που παρά τον κοινωνικό ρατσισμό και την ταμπέλα που σου έβαλαν ως πρεζάκι, εσύ χαμογελούσες...ήσουν δοτικός, ήσουν γλυκός και ευαίσθητος και την επόμενη στιγμή μεταμορφωνόσουν σ' ένα προκλητικό αγρίμι που δεν υπολόγιζε αξίες και αρχές. Δεν υπολόγιζες την ζωή...και όπως αποδείχθηκε ούτε την δική σου...
Θέλω να με συγχωρέσεις. Και θέλω να το κάνεις διότι ήμουν πολλά χρόνια τώρα αυστηρός μαζί σου. Αυστηρός μα όχι άδικος. Και ήταν δύσκολο. Πολύ δύσκολο. .. Δεν μπορώ να ξέρω τι είχες μέσα σου. Τι σε απασχολούσε και χώθηκες με τα μούτρα στα σκατά. Δεν ξέρω γιατί; Δεν ήθελα να μάθω κιόλας...
Έβαλα πλάτη πολλές φορές...και παρά το γεγονός ότι ήσουν κατώτερος των περιστάσεων δε μασούσα και σε πρότεινα κι αλλού... Μέχρι που χάθηκες. Κλείστηκες στον κόσμο σου. Στην πουτάνα την πρέζα. Και διάλεξες την τύχη σου.
Χθες ήσουν ήρεμος. Πολύ ήρεμος. Χάθηκε το αγρίμι. Πέθανε. Έμεινε η ψυχή σου. Έμεινες ΕΣΥ. Και θα μείνεις για πάντα μέσα μου.. Καλό ταξίδι Bro και φρόντισε εκεί πάνω να μη σε τρέχουν ε; Αυτό εύχομαι και προσεύχομαι για σένα. Εύχομαι να βρεις τον αγαπημένο, τον μπερμπάντη, τον μάγκα τον Παππού μας και να πίνεται τσίπουρα μαζί...Χρόνια σε περίμενε και μάλλον σε ήθελε πριν από όλους δίπλα του...
Σε πρόλαβε ο Μανιάρας και δεν πρόλαβες να γνωρίσεις την ανιψιά σου. Γι αυτό δε σε συγχωρώ...όμως μην ανησυχείς. Θα μάθει για σένα τα πάντα και με λεπτομέρειες...
Καλή αντάμωση αδερφέ μου...»
Πηγή: Panoramapress.gr
