Διάβασα την ίδια μέρα, την Πέμπτη που μας πέρασε, δυο δημοσιεύματα, σε δυο διαφορετικά γερμανικά έντυπα, την περίφημη BILD και το επίσης περίφημο Spiegel.
Τώρα τι να σας πω; Ότι μας δουλεύουν «ψιλό γαζί» οι γερμαναράδες; Ότι χτυπάμε «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»; Ότι έχουν κάνει την Ελλάδα κλωτσοσκούφι για να παίζουνε οι πιτσιρικάδες και οι δημοσιογράφοι όταν δεν έχουν άλλο θέμα;
Ο τίτλος της Bild ρωτούσε: ''Μήπως οι Έλληνες θα έπρεπε να πουλήσουν την Ακρόπολη» και συνόδευαν τον τίτλο με μια…υπέροχη φωτογραφία του αγαπημένου μας μνημείου με την επεξεργασμένη μορφή ενός …ακέφαλου κούρου.'
Το δημοσίευμα, στην ιστοσελίδα της εφημερίδας αναφερόταν ότι οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης πιέζουν ασφυκτικά την Ελλάδα να εκποιήσει κρατική περιουσία.
Και σημείωνε – ευτυχώς δηλαδή!!!- ότι δεν είναι και τόσο εύκολο για την Ελλάδα να πουλήσει κρατική περιουσία, δεδομένου ότι δεν υφίσταται εθνικό κτηματολόγιο και υπάρχει το ενδεχόμενο να μην έχουν ξεκαθαρίσει τελείως θέματα που αφορούν τίτλους κυριότητας, όπως συμβαίνει με την έκταση του πρώην αεροδρομίου της Αθήνας στο Ελληνικό.
Πάντως, για να μην αφήσει το αρθράκι της χωρίς χολή, η Bild καλούσε τους αναγνώστες να ψηφίσουν ηλεκτρονικά και να τοποθετηθούν στο ερώτημα εάν «πρέπει η Ελλάδα να φύγει από την Ευρωζώνη ή όχι;».
Από την άλλη πλευρά, με τίτλο «Ο μύθος των τεμπέληδων του Νότου»το Spiegel Online στην πρώτη είδηση στην κυριολεξία «άδειαζε» τις δηλώσεις της Γερμανίδας Καγκελαρίου που δήλωσε πρόθυμη να βοηθήσει τη χώρα μας βάζοντας όρους και προϋποθέσεις που στόχο έχουν να μπει τέλος στην πρόωρη συνταξιοδότηση, τις διακοπές και τις αργίες των Ελλήνων. Περίεργο;
Και όμως, σημειωνόταν ότι οι δηλώσεις την Τετάρτη της κ. Άνγκελα Μέρκελ «είχαν ήδη προκαλέσει αντιδράσεις με την αντιπολίτευση να επικρίνει σφοδρά την καγκελάριο για λαϊκισμό». Αλλά και το ίδιο το περιοδικό, έκανε λόγο για «αβάσιμες προκαταλήψεις.»
Στο κείμενό του αναρωτιόταν για το εάν όντως Ισπανοί, Πορτογάλοι και Έλληνες είναι οι …ραχάτηδες της ΕΕ και συγκρίνοντας τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και της Κομισιόν για τις τρεις χώρες και για τη Γερμανία, κατέληγε γράφοντας : «Ναι μεν οι οικονομίες των τριών χωρών έχουν δομικά προβλήματα αλλά οι λαοί του δεν …κάθονται και απλώς απολαμβάνουν τον ήλιο της Μεσογείου».
Προς μεγάλη μου έκπληξη, το περιοδικό με το αλήστου μνήμης «δάχτυλο» που μας είχα κάνει κυριολεκτικά ρεζίλι σε όλο τον κόσμο, έλεγε ότι «στην Ελλάδα, ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης βρίσκεται στα 61,9 χρόνια, έναντι του 61,8 ετών για Ισπανία και Γερμανία -οι δε Πορτογάλοι βγαίνουν στη σύνταξη, στην πράξη, κατά μέσο όρο στα 67 έτη’.
Το περιοδικό σημείωνε μάλιστα πως Αθήνα και Μαδρίτη, όπως και αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχουν ήδη δρομολογήσει αύξηση των ορίων ηλικίας ενώ όσον αφορά τις ημέρες άδειας, τα στοιχεία διέψευδαν το στερεότυπο: Κατά μέσο όρο Ισπανοί και Πορτογάλοι παίρνουν άδεια για περίπου 22 ημέρες τον χρόνο, οι Έλληνες για 23.
Αντίστοιχα, οι Γερμανοί έχουν κατά μέσο όρο 30 ημέρες -«χώρια τις δημόσιες αργίες», σημείωνε το Spiegel, που δεν είναι σημαντικά λιγότερες από ό,τι στις υπόλοιπες χώρες, του Βορρά ή του Νότου.»
Λοιπόν, τι να πιστέψει κανείς τώρα; Ότι το κατάπτυστο Spiegel που μας είχε προσβάλει ως λαό αλλά και ως ιστορία με το χειρότερο τρόπο πριν από ένα χρόνο «άλλαξε δρόμοι» και τώρα μας…ευνοεί και μας δικαιολογεί ενώ το ρόλο του «κακού» ανέλαβε πλέον η Bild;
Συγγνώμη αλλά εγώ δεν ακούω ούτε τον ένα, ούτε τον άλλον. Δεν ακούω , δεν εμπιστεύομαι και δεν σέβομαι ΚΑΝΕΝΑ Γερμανό.
Θέλω να επιμείνουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον ως το τέλος στις απαιτήσεις μας για τις αποζημιώσεις από τη Γερμανική Κατοχή, τις εκτελέσεις, τον όλεθρο, τις ...
καταστροφές , το κατοχικό δάνειο και την κλοπή του χρυσού που φτάνουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ.Θέλω να τους «φτύνουμε» ηθικά όπου τους βρίσκουμε, να τους καταψηφίζουμε ακόμα και στη…Γιουροβίζιον, να τους δείχνουμε με κάθε ΘΕΜΙΤΟ τρόπο ότι δεν τους θεωρούμε φίλους μας, να μην δεχόμαστε την οποιαδήποτε εξάρτηση απ΄ αυτούς.
Προσπαθώ να περιορίσω τον παρορμητισμό μου και να δεχτώ τους Μεγάλους Γερμανούς της Τέχνης και της Διανόησης αλλά και του Πολιτισμού και του Αθλητισμού μόνο και μόνο για να συνεχίσω να σέβομαι τον εαυτό μου. Ακόμα κι εκεί, έχω κάποιες αναστολές.
Αλλά δεν τολμώ να ζητήσω από οποιονδήποτε να μοιραστεί τα συναισθήματά μου όλα γιατί υπάρχουν και πολλοί «καλοί» Γερμανοί που έπαθαν και παθαίνουν πολλά κακά από τους ανήθικους ηγήτορές τους.
Ζητώ συγγνώμη. Αλλά έτσι αισθάνομαι. Μακάρι να γίνει «κάτι» ώστε να μπορέσω ν’ αλλάξω τα συναισθήματά μου. Μέχρι τότε…
