Όταν ξεκίνησα αυτή τη δουλειά , το 2001 δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν αναγνωρίσιμη. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου άλλα ούτε και το ζητούμενο. Όσο και αν δεν το πιστεύουν πολλοί, δεν το επεδίωξα ποτέ, υπό την έννοια ότι δεν αναζήτησα στο χώρο αυτό δουλειά ως παρουσιάστρια αλλά ως δημοσιογράφος. Άσχετα αν μετά μου δόθηκαν κάποιες ευκαιρίες τις οποίες εκμεταλλεύτηκα κρίνοντας τα δεδομένα της στιγμής.
Από τότε πάλι που έγινα αναγνωρίσιμη δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσα να αναπτύξω μία τόσο ζεστή αληθινή και ουσιαστική σχέση με τον κόσμο που παρακολουθεί τηλεόραση.
Τελικά φτάνω σήμερα και καταλήγω στο εξής συμπέρασμα. Αν έχει κάτι καλό αυτή η δουλειά , είναι το ότι σου δίνει την αίσθηση ότι ...
υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι με τους οποίους ταυτίζεσαι, επικοινωνείς και συνυπάρχεις. Μία σχέση δοκιμάζεται στο χρόνο. Είτε προσωπική, είτε επαγγελματική είτε φιλική , είτε ακόμα και συγγενική. Εκεί όμως που κρίνεται το παιχνίδι δεν είναι στα εύκολα αλλά στα δύσκολα. Εκεί δίνεται η ευκαιρία να κάνει ο καθένας τον απολογισμό του και να αλλάξει θέση στους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, ανάλογα με την συμπεριφορά τους, σαν να παίζει μία παρτίδα σκάκι για γερά νεύρα. Κάποιον θα του επιτρέψεις να σε πλησιάσει, κάποιον θα τον αφήσεις στη θέση του, κάποιον άλλον θα τον απομακρύνεις και κάποιον θα τον φας από το παιχνίδι.
Στα δύσκολα καταλαβαίνεις πολλά. Στα δύσκολα κατάλαβα και εγώ ότι τελικά είναι πολύ όμορφο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που ενώ δεν έχει τύχει να γνωρίσεις προσωπικά, είναι εκεί και σε δένει μαζί τους μία υπέροχη σχέση.
Πραγματικά συγκινήθηκα, εντυπωσιάστηκα και έκλαψα από το πόσο γλυκιά, διακριτική και τρυφερή ήταν η παρουσία πολλών από εσάς, με κάθε τρόπο, σε μία ευαίσθητη φάση... Δεν ήταν η πρώτη φορά. Και στο παρελθόν ο κόσμος ήταν εκεί. Τότε που ήμουν άρρωστη και ένιωθα μέσα από ποικίλους τρόπους την θετική ενέργεια ανθρώπων που δεν γνώριζα, να με περιβάλλει και με προστατεύει.
Τις τελευταίες μέρες, συμβαίνει το ίδιο. Η τεχνολογία βοηθάει. Μέσω twitter, Fbook, αλλά και άλλων ευρηματικών τρόπων, ήρθα κοντά με χιλιάδες από εσάς, που μπήκατε στον κόπο να μου γράψετε μία γλυκιά λέξη, έναν καλό λόγο, μία ευχή ή ακόμα και μακροσκελή γράμματα εκφράζοντας μου και τη δική σας πλευρά, την δική σας άποψη, καταθέτοντας κομμάτι της δικής σας ψυχής. Έκλαψα πολύ διαβάζοντας όλα όσα έλαβα... Λυπάμαι ειλικρινά και ζητώ συγγνώμη αν αδυνατώ να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά. Θα μπορούσα να ζητήσω βοήθεια από κάποιον δικό μου και να το κάνει για μένα, αλλά θα ήταν ψεύτικο. Εκφράζω δημόσια ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους εσάς που αισθάνομαι ως φιλαράκια και που με κάνετε να νιώθω τυχερή που υπάρχετε εκεί έξω.
Στα δύσκολα φαίνονται πολλά. Και πολλοί. Αυτή τη φορά κατάλαβα πως ευαίσθητοι άνθρωποι υπάρχουν και μέσα στην πιάτσα. Δεν θέλω να αναφέρω τα ονόματα τους, γιατί αυτοί ξέρουν καλά ποιοι είναι. Και τους ευχαριστώ επίσης, όπως και όλους εκείνους που φάνηκαν διακριτικοί, σεβάστηκαν, έκαναν απλά σιωπηλά και με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους χωρίς να με θίξουν και να με προσβάλλουν. Η αλήθεια είναι πως με δική μου απόφαση δεν είδα, δεν άκουσα δεν διάβασα το παραμικρό. Άλλαξα προσωρινά τηλέφωνο γιατί δεν θέλω να μπαίνω στη διαδικασία να μιλάω γι αυτό, και έκλεισα την τηλεόραση και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τα καλά νέα όμως μαθαίνονται γρήγορα, και έτσι ενημερώθηκα άμεσα πως στο σινάφι μας έχω περισσότερους φίλους παρά εχθρούς.
Υπάρχουν όμως και τα φίδια, και αυτά εγώ τα πατάω στο κεφάλι. Συνήθεις ύποπτοι, λαθροβίωτοι παλιάτσοι που παλεύοντας για την ....enimerosi 24 ώρες το 24άωρο, γράφουν σενάρια αντί να κυνηγούν ειδήσεις που περνάνε από μπροστά τους, κάτω από τη μύτη τους, απλά αυτοί είναι τόσο χαμηλά που δεν βλέπουν πιο κάτω.
Αξιολύπητα κουτά. Έρεε παντού η είδηση του χωρισμού και εσείς γράφατε για καφετζήδες. Πόσο γέλασα μέσα στην στεναχώρια. Και μετά ήρθε το ανέκδοτο.
Ο διευθυντής ειδήσεων του Σταρ, λεει, ο κύριος Μαλέλης, είναι έξαλλος λεει που η Μελέτη του, αντί να δώσει την είδηση για το χωρισμό της, πήγε και την ξέρασε σε αλλουνού το μέσο. Δηλαδή στο προσωπικό της blog. Και είναι τόσο έξαλλος λεει, που θέλει να τη διώξει από το κανάλι ! Πανηλίθιοι! Δεν πρόκειται για είδηση! Πρόκειται για τη ζωή μου!Επειδή εσείς δεν έχετε προσωπική ζωή δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και οι υπόλοιποι.
Και για την ιστορία...
Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον διευθυντή μου κύριο Σταμάτη Μαλέλη, που γνώριζε από την αρχή το μυστικό μου, το οποίο και του είχα εμπιστευτεί. Εκείνος, το σεβάστηκε, δεν το μοιράστηκε, δεν το εκμεταλλεύτηκε και δεν το λιγουρεύτηκε σαν είδηση. Μόλις μαθεύτηκε- και τον ευχαριστώ που μου έδωσε την ευκαιρία να εκφραστώ ελεύθερα όταν επέλεξα και όπως αποφάσισα- αναφέρθηκε σε αυτό το ζήτημα μέσα από το κεντρικό δελτίο του σταθμού, από υποχρέωση αξιοπιστίας, τόσο όσο.
Αυτά. Θα μου επιτρέψετε να σας αφήσω τώρα, ε; Με περιμένει ο Στέλιος να μου διαβάσει το φλιτζάνι.
Εμετός.
Πηγή:Queen.gr
