Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

"Kαι ο Θεός βοηθός!" , απο την Ελεονώρα Μελέτη!

Λίγες ώρες μόνο απομένουν από την Κυριακή όπου θα ξεκινήσει το Dancing with the stars και δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδυα. Γίνεται να κάνεις τώρα πίσω; Δεν γίνεται. Πας και όποιον πάρει ο Χάρος. Που πολύ πιθανόν να συβμεί και αυτό έτσι όπως γλιστρούσε το παρκέ την πρώτη μέρα.

Η χορογραφία είναι έτοιμη. Ο Ηλίας κέντησε. Και εγώ την ξέρω. Την θυμάμαι. Δεν φοβάμαι μήπως την ξεχάσω, φοβάμαι μήπως δεν την βγάλω καλά. Έχει δυσκολίες έχει κάτι περίεργα πάνω -κάτω, δεξιά- αριστερά... Αυτό είναι το μόνο μου άγχος. Και το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή θα παρακολουθεί κόσμος. Είναι αλλιώς να χορεύεις στην ασφάλεια μίας άδειας αίθουσας και αλλιώς μπροστά σε κόσμο. 

Δεν θέλω να σκέφτομαι την Κυριακή.Έχω ακόμα ώρες μπροστά μου. Το μόνο που θέλω είναι να βάλω κάτω τον εαυτό μου και να του επιβληθώ, γιατί αν μπορεί κάποιος να μου κάνει κακό είναι μόνο αυτός!Έχετε δει τον Μαύρο Κύκνο; Έ κάτι τέτοιο είμαι! Ψυχοπαθής.

Αυτό που με ηρεμεί λίγο είναι πως όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι έχουν επίσης άγχος. Δεν είμαι μόνη. Το είδα στα μάτια τους , το ...

συζήτησα μαζί τους, όλοι έχουμε τα ίδια συμπτώματα και τις ίδιες φοβίες. Κατά τα άλλα το κλίμα είναι μία χαρά. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι όσο περνάει ο καιρός κάτι θα χαλάσει σε αυτή τη μαγεία, γιατί περί μαγείας πρόκειται. Υπάρχει ένα συλλογικό κλίμα, μία τάση συνεργασίας και η ατμόσφαιρα στα παρασκήνια είναι κάτι παραπάνω από φιλική τόσο ανάμεσα στους ερασιτάχνες όσο και στους επαγγελματίες χορευτές. Εχθές ήταν η πρώτη πρόβα, και χωρίς δείγμα ανταγωνισμού όλοι δουλεύαμε μπροστά στον άλλον τις φιγούρες που θεωρούμε πιο δύσκολες ή τα κομμάτια της χορογραφίας που είναι επίφοβα για τον καθένα. Καμία ζήλεια, κανέναν βλέμμα , καμία παρασκηνιακή κουβέντα ή λογάκια στο αυτί. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, και παρά το γεγονόςότι ανήκουμε στον ίδιο χώρο, κανείς μα κανείς δεν μιλάει για τίποτε άλλο εκτός από το χορό.

Τώρα κατάλαβα πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η έκφραση του συναισθηματικού σου κόσμου μέσα από το χορό, πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να βάζεις στόχο, προθεσμίες και να τηρείς το πρόγραμμα σου ευλαβικά πάντα αποβλέποντας σε αυτό που οραματίζεσαι και στοχεύεις.

Ο χορός είναι συναίσθημα. Είναι και τεχνική. Είναι κανόνες. Αυτούς στους μαθαίνει ο χορογράφος, το συναίσθημα το βάζεις εσύ και όσο το βάζεις σώζεις καταστάσεις. 

Θα ήθελα πολύ να δαμάσω το άγχος μου και να το απολαύσω την Κυριακή.  Όσο φαντάζομαι τα φώτα, τη βοή του κόσμου, τις κάμερες , την κριτική επιτροπή και το play της μουσικής, ιδρώνω. Ανεβάζω παλμούς, σας το ορκίζομαι. Συνήθως όταν παρουσιάζω κάτι στην τηλεόραση, τα δύο πρώτα λεπτά πάντα έχω άγχος. Με τη διαφορά ότι στην προκειμένη περίπτωση, η χορογραφία όλη και όλη είμαι ένα λεπτό και τριάντα δευτερόλεπτα. Δεν υπάρχει επιστροφή. Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Μαμάκα μου !!!

Σε λίγο έχουμε πάλι πρόβα, αυτή θα είναι και η τελευταία. Θέλω την ευχή σας να πάω στο καλό και να γλιτώσω τα ρεζίλια. Να στε καλά, ευχαριστώ!

Και μην χάσετε την Κυριακή το σόου. Γιατί η ζωή παίζει και τα παιχνίδια της. Πως καταφέρνω πάντα σε ότι ζω να έχω και τον Σάκη στο πλευρό μου, δεν το καταλαβαίνω. Τι εννοώ , θα το δείτε στις οθόνες σας!



Πηγή: Queen.gr
Share