«Όταν η ΝΔ, το κόμμα μας, αρχίζει την ουσιαστική δουλειά, με παρουσία, στόχευση, διάθεση αυτοκριτικής και συγκεκριμένες δεσμευτικές προτάσεις, ουδείς εξ υμών μπορεί να βάλει πάνω από την αναγκαιότητα παραγωγής πραγματικής και χρήσιμης πολιτικής, προσωπικές έριδες και εσωκομματικές - διαπροσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά αποτελεί πλέον ξεκάθαρα το ... μόνο αποκούμπι και την εναπομείνασα ελπίδα της κοινωνίας, για γρήγορη αλλά κι επίπονη έξοδο από την κρίση, για επιστροφή στην ανάπτυξη αλλά και το φρενάρισμα του δείκτη ανεργίας - που πλήττει όλες τις ηλικίες κι άτομα όλων των μορφωτικών επιπέδων- και ο οποίος αγγίζει ήδη το 15%.
Σε μία περίοδο που κάποιοι, ισοπεδώνοντας τα πάντα με μη παραγωγικό λόγο αλλά φθηνό αφοριστικό σκεπτικό, νομίζουν ότι η Ν.Δ θα ‘πρεπε να μην μιλάει και να νιώθει «αποκλειστικά υπεύθυνη» για την όλη κατάσταση, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με τον Αντώνη Σαμαρά, με νέα νοοτροπία, υπεύθυνες πολιτικές στάσεις και θέσεις ξεκάθαρες όσο και δεσμευτικές για «αύριο», δεν φοβάται την κοινωνία και δεν κρύβεται πίσω από τα τραγικά αδιέξοδα. Αντιθέτως ισάξια της ιστορίας της και της προσφορά της στη χώρα, βγαίνει μπροστά, παραδεχόμενη σφάλματα ή δειλίες της κατά το παρελθόν, προτάσσοντας συγκεκριμένες και καλά μελετημένες πολιτικές που απαντούν στο σήμερα, στις αγωνίες του πολίτη και τις απαραίτητες διεξόδους τις οποίες και αποζητά ο κόσμος.
Όσα σήμερα διατυπώνει η ΝΔ και ο Α. Σαμαράς δεν είναι λόγια του αέρα ούτε λόγια ωραιοποιημένα και στρογγυλεμένα εντέχνως για να δελεαστεί το σύνολο της κοινωνίας. Τακτικές άνευ ουσίας και περιεχομένου - του στυλ «λεφτά υπάρχουν» - ανήκουν στους «πατέρες του πράσινου λαϊκισμού» που δυστυχώς κατάφεραν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να κάνουν τη χώρα μία ακόμα «Αργεντινή», δίχως σχέδιο, πρόγραμμα και τακτική.
Σ’ αυτήν την κατρακύλα και το «εθνικό ξεπούλημα του μνημονίου» η ΝΔ αντιπαραθέτει εξ αρχής και επικαιροποιεί προτάσεις υλοποιήσιμες και γόνιμες, γνωρίζοντας ότι πολύ σύντομα θα κληθεί να τις εφαρμόσει ως κυβέρνηση, οδηγώντας τη χώρα στο δρόμο που της αξίζει και τους πολίτες ξανά στην ελπίδα για δημιουργικότητα και συλλογική προσφορά.
Ούτως ή άλλως, στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα και ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε είναι μεν αυτός που στην πλειοψηφία του μας καταδίκασε, είναι αυτός όμως που και πάλι πολύ σύντομα θα μας κρίνει όλους ακόμα πιο αυστηρά »!.