Είναι δύσκολο ,είναι η αλήθεια, να υπάρξει οποιοσδήποτε διαχωρισμός στο τι είναι σκληρή εκπαίδευση –πολλές φορές στα όρια της ανθρώπινης αντοχής- και τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “καψόνι” σ΄ όλες αυτές τις δυνάμεις που χαρακτηρίζονται “ειδικές”.
Όπως μεγάλο θέμα συζήτησης προκύπτει και από το ...
ρεπερτόριο των ανδρών Ειδικών Δυνάμεων ,με τραγούδια που οι στίχοι τους ακούγονται πράγματι ως “στίχοι μίσους και μισαλλοδοξίας”. Όμως από την άλλη υπάρχει και η άποψη ότι αυτοί οι άνδρες που εθελοντικά έχουν καταταγεί σε κάποια από τις μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων,εκπαιδεύονται ,για να αποτελούν τη φονική αιχμή του δόρατος . Και δεν μπορεί οι άνδρες αυτοί που θα κληθούν να βγάλουν “τα κάστανα από τη φωτιά”,να εκπαιδεύονται διαφορετικά απ΄ ότι όλες οι άλλες Ειδικές Δυνάμεις του κόσμου. Γιατί ,ας μη γελιόμαστε, δεν είναι “ελληνική πατέντα” τα τραγουδάκια που απειλούν με θάνατο τον “εχθρό” που για κάθε χώρα είτε υπάρχει πράγματι,είτε έχει “εφευρεθεί” .Εμείς ανήκουμε στη πρώτη κατηγορία.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τι τραγουδάνε άλλοι γείτονες,με τους “φίλους” και “συμμάχους” Τούρκους να είναι οι πιο δραστήριοι στο χώρο της “στρατιωτικής στιχουργικής”.
“Εφόσον υπάρχει στο κόσμο ο πρόστυχος ο Έλληνας, μα τον Αλλάχ δεν μου φεύγει αυτό το μίσος”, ξεκινά το τραγούδι των Τούρκων κομάντος. Τραγούδι που κάθε στίχος του, κάθε λέξη του ξεχειλίζει από μίσος“Όσο στέκομαι και τον βλέπω απέναντί μου σαν σκυλί , μα τον Αλλάχ δεν μου φεύγει αυτό το μίσος.
1000 κεφάλια γκιαούρηδες δεν μπορούν να ξεπλύνουν αυτό το μίσος”, λένε με βροντερή φωνή οι Τούρκοι. Γιατί τόσο μίσος; Η επόμενη στροφή του απάνθρωπου άσματος εξηγεί:
“Μοναδικός μου σκοπός είναι η εκδίκηση. Όταν έρθει η ώρα μου για το πεδίο της μάχης σε μια μέρα θα σφάξω 1000 γκιαούρηδες. Μα τον Αλλάχ, δεν μου φεύγει αυτό το μίσος”.
Μέχρι το τέλος του τραγουδιού, τα ελληνικά κεφάλια που πέφτουν , όλο και αυξάνονται και όχι μόνο αυτά. Ότι μπορεί να ξεριζωθεί από ένα Έλληνα, οι Τούρκοι το ξεριζώνουν , τραγουδιστά.
“1000 κεφάλια από γκιαούρηδες δεν μπορούν να ξεπλύνουν αυτό το μίσος. Να έλιωνα με πέτρες τα κεφάλια 30.000 απ΄ αυτούς. Να ξερίζωνα με τανάλια τα δόντια 10.000 απ΄ αυτούς. Να πετούσα 100.000 πτώματα απ΄ αυτούς στο ποτάμι”.
Εκτός από τους Τούρκους και οι υπόλοιποι γείτονές μας μας ...μνημονεύουν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους εκπαίδευσης. Βούλγαροι και Σκοπιανοί, έχουν σαν βασικό θέμα για τα δικά τους πολεμικά τραγούδια, τη Θεσσαλονίκη, η οποία πιστεύουν ότι δικαιωματικά τους ανήκει. “Ας μας Σολούν μαρς”, τραγουδούν, που σημαίνει “εμπρός για τη Θεσσαλονίκη”. Όσο για τους Αλβανούς; Αυτοί χρησιμοποιούν τα τραγούδια των Τούρκων εκπαιδευτών τους, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν αναλάβει την εκπαίδευση και την οργάνωση του στρατού των Τιράνων.
Αναγκαίο “κακό”, λοιπόν τα “άσματα μίσους”; Ναι λένε όσοι πέρασαν την εκπαίδευση Ειδικών Δυνάμεων,που τα θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης.
Οι διαφορετικές απόψεις υπάρχουν . Και στη συγκεκριμένη περίπτωση εκφράζονται από το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων .Σε νεότερη ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι υπήρξε αντίδραση για τα όσα κατήγγειλε ,από τον Αναπληρωτή Υπουργό Άμυνας Πάνο Μπεγλίτη και δίνει εξηγήσεις για την αρνητική θέση που εκφράζει στα “τραγούδια” των πεζοναυτών:
“Ανεξάρτητα σε ποιο βαθμό κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις και κινήσεις μας, οφείλει να σεβαστεί αυτή την απόφαση μας.
Αποκλειστικός γνώμονας της δράσης μας αποτελεί η Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων του Φαντάρου-Πολίτη με Στολή!
...πολλοί υποστηρίζουν ότι τα όσα καταγγέλλονται αποτελούν μέρος της απαραίτητης (κατ' αυτούς) σκληρής εκπαίδευσης των Πεζοναυτών. Μια διαδικασία που επιτρέπει την καλλιέργεια του εθνικιστικού και ρατσιστικού μίσους έχοντας ως απαραίτητο συμπλήρωμα φασιστικά και φιλοπολεμικά άσματα.
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο δύο βίντεο από ομάδα καταδρομέων οι οποίοι πραγματοποιούν την καθιερωμένη ανά εξάμηνο πορεία των 50 χιλιομέτρων και στα οποία οι στρατιώτες εμφανίζονται να τραγουδούν αυτοσχέδια τραγουδάκια - ύμνους μίσους...
Αξίζει όμως να δούμε και το πώς αντιμετωπίζουν υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, που έχουν εκτελέσει καθήκοντα διοίκησης, αυτά τα περιστατικά. Πρώην διοικητής, ο Ταξίαρχος Νίκος Τόσκας δηλώνει στην εφημερίδα ΝΕΑ:
«Τα συνθήματα χρησιμοποιούνται τους περισσότερες φορές συνειδητά για την ανύψωση του ηθικού των στρατιωτών και ειδικότερα στους καταδρομείς αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας που διαμορφώνεται στο σώμα». Ο ίδιος παραδέχεται πως όταν ήταν διοικητής στρατιωτικής μονάδας στον Έβρο προέτρεπε τους στρατιώτες του να τραγουδούν παρόμοιους «ύμνους». Και συνεχίζει «Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ταλαντεύομαι αν έκανα τότε τη σωστή επιλογή»!
Απέναντι του βρίσκεται ο πρώην καταδρομέας και εκπαιδευτής αλεξιπτωτιστών Θανάσης Μπάφας:
«Μηνύματα μισαλλοδοξίας δεν έχουν πλέον θέση στον στρατό». Αποκαλύπτει πως σχετική απόφαση για την εξάλειψη συνθημάτων εις βάρος Τούρκων, Αλβανών και άλλων εθνοτήτων έχει εκδοθεί εδώ και χρόνια από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. «Όποιος διοικητής παραβεί την εντολή έρχεται αντιμέτωπος με πειθαρχική δίωξη» σημειώνει ο κ. Μπάφας.
Από την παραπάνω παράθεση απόψεων γίνεται κατανοητό ότι υπάρχει αντιπαράθεση αντιλήψεων μεταξύ των ίδιων των μονίμων, αλλά και ότι πάντα «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Σε καμιά μονάδα δεν είναι δυνατόν να σημειωθούν αυθαιρεσίες και παρανομίες, έχοντας συχνά ως πρωταγωνιστές ακόμη και παλιούς φαντάρους, αν υπάρχει η πεποίθηση ότι ο νόμος και ο Στρατιωτικός Κανονισμός θα εφαρμοστεί στο Ακέραιο.
Ζήτημα αποκλειστικής ευθύνης του διοικητή, της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, καταλήγει η ανακοίνωση του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων.
Πηγή:OnAlert.gr
