Αντίθετα αν είναι απαισιόδοξος, τότε η αποτελεσματικότητα του φαρμάκου μειώνεται ή μπορεί να εξουδετερωθεί τελείως.
Το πείραμα έγινε σε 22 υγιείς ανθρώπους με ένα ισχυρό παυσίπονο (το remifentanil) που το έπαιρναν με ενδοφλέβια ένεση. Οι ίδιοι «μετρούσαν» τον πόνο από ένα κάψιμο στο πόδι σε κλίμακα 1 με 100.
Πριν τον φάρμακο ο πόνος αναφέρθηκε στο 66. Μετά την χορήγηση –αλλά χωρίς να το ξέρουν οι άνθρωποι- ο πόνος αναφέρθηκε στο 55. Και όταν έμαθαν ότι παίρνουν το φάρμακο, ο πόνος υποχώρησε στο 39. Όταν τους είπαν ψέματα ότι σταμάτησαν να τους το χορηγούν, ο πόνος έφτασε στο 64.
Είναι προφανές ότι ο εγκέφαλος μπορεί να κάνει το φάρμακο πιο αποτελεσματικό ή να εμποδίσει την δράση του. Η Ιρέν Τρέϊσι δηλώνει:
"Η επίδραση των προσδοκιών είναι αρκετά ισχυρή για να αυξάνει σημαντικά τα οφέλη από ένα φάρμακο, αλλά επίσης είναι δυστυχώς αρκετά ισχυρή για να αντισταθμίζει την αναλγητική δράση. Είναι εντυπωσιακό. Είναι ένα από τα καλύτερα παυσίπονα (το remifentanil), παρόλα αυτά ο εγκέφαλος μπορεί είτε να αυξήσει την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου, είτε να την εξουδετερώσει εντελώς".
Οι θετικές σκέψεις λοιπόν, η αισιοδοξία και η πίστη βοηθούν τα φάρμακα να «πιάσουν». Τόση είναι η δύναμη του εγκεφάλου που συχνά ο ασθενής αν πιστεύει, μπορεί να ανακουφιστεί από εικονικό φάρμακο (placebo), ενώ αντιθέτως μπορεί αν δεν είναι αισιόδοξος να ακυρώσει τη δράση ενός ισχυρού αληθινού αναλγητικού (nocebo).
Η αποτελεσματικότητα λοιπόν του φαρμάκου, εξαρτάται από τη διάθεση και τις σκέψεις του εγκεφάλου. Και σ΄αυτήν την περίπτωση, η αισιοδοξία και η πίστη βοηθάνε πολύ. Όπως και σε τόσα άλλα στη ζωή μας!
Πηγή: http://www.planitikos.com/2011/02/blog-post_9618.html
