Επισήμως λοιπόν οι 27 κατέληξαν αυτή τη φορά στην επικύρωση (;) του νέου γαλλογερμανικού σχεδίου που συνοπτικά επιτρέπει μεν την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αλλά με την πρότερη συμφωνία όλων των χωρών μελών της Ένωσης σε μερικές βασικές αρχές στις οποίες περιλαμβάνονται ένα νέο νομοθετικό πακέτο για την οικονομική διακυβέρνηση, τεστ αντοχής για τις τράπεζες και η εξυγίανση του χρηματοπιστωτικού τομέα, καθώς και η εφαρμογή του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου».
Στο τελικό κείμενο και στην κοινή δήλωση των 27 διαβάζει κανείς την προσεκτικά διατυπωμένη φράση περί «καταρχήν συναίνεσης». Μια φράση όμως που ΔΕΝ αποτυπώνει την πραγματική εικόνα, τις πραγματικές ισορροπίες στην Ένωση, τα πραγματικά δρώμενα στη Σύνοδο αυτή.
Καθώς η αλήθεια είναι πως το γαλλογερμανικό σχέδιο διχάζει τους ηγέτες της ΕΕ. Κυρίως τα φλέγοντα θέματα της αποσύνδεσης μισθών-πληθωρισμού που προωθεί η κυρία Μέρκελ, αλλά και η φορολογική εναρμόνιση. Τουλάχιστον 5 χώρες έχουν σοβαρούς λόγους να αντιτίθενται σε αυτές τις δύο ρυθμίσεις και το κακό για την κυρία Μέρκελ είναι ότι αυτή τη φορά οι «αντιφρονούντες» δεν ανήκουν στους … συνήθεις υπόπτους της «άτακτης» Περιφέρειας του Νότου, αλλά στους μέχρι πρότινος συμμάχους και εταίρους της στο λεγόμενο «σκληρό πυρήνα» της Ευρωζώνης.
Εξ οικείων τα βέλη
Για παράδειγμα ο Ιβ Λετέρμ του Βελγίου χαρακτήρισε – ήδη προσερχόμενος στη Σύνοδο – ως «απερίφραστα απαράδεκτη» την πρόταση για φορολογική μεταρρύθμιση, ενώ είχε αντιρρήσεις και για την κατάργηση του μέτρου της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής στους μισθούς.
Ακόμα και ο Αυστριακός Καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν δήλωσε αντίθετος στα μέτρα που θα οδηγήσουν σε κοινά όρια συνταξιοδότησης στην Ευρώπη. Ειδικά αυτή η τελευταία αντίδραση έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αφού μόλις προ μιας εβδομάδας, στις 28 Ιανουαρίου, ο Αυστριακός Καγκελάριος δήλωνε σε γερμανική εφημερίδα πως θεωρούσε «επιβεβλημένη τη μεγαλύτερη εναρμόνιση των πολιτικών των ευρωπαϊκών χωρών στους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής»!
Τέλος, το ρεπορτάζ από τις Βρυξέλλες λέει πως σφοδρές είναι οι αντιδράσεις αρκετών ηγετών και στο «σφικτό» χρονοδιάγραμμα που θέτουν Γάλλοι και Γερμανοί για την τελική υιοθέτηση αυτού του περιβόητου Σύμφωνου Ανταγωνιστικότητας. Για την ακρίβεια θεωρούν την προθεσμία του Μαρτίου ασφυκτική, αφού συνυπολογίζουν τις αντιδράσεις που αυτό θα «γεννήσει» στο εσωτερικό κάθε χώρας.
Και μπορεί στο τελικό κείμενο της Συνόδου να αναγράφεται πως το συνολικό πακέτο των αποφάσεων θα πρέπει να ολοκληρωθεί εντός του Μαρτίου και να έχει «περάσει» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως τον Ιούνιο, αλλά το ερώτημα είναι κατά πόσον αυτή η «δέσμευση» θα υλοποιηθεί …
Και τότε ίσως πάλι κάποια διεθνή ΜΜΕ να βρουν αφορμή για να λοιδορήσουν – ξανά – τους Ευρωπαίους οικονομικούς ταγούς για τις δηλώσεις τους και την υπεραισιοδοξία τους.
Όπως για παράδειγμα αυτή αποτυπώνεται στη δήλωση του Ευρωπαίου Επιτρόπου για τις Οικονομικές Υποθέσεις Όλι Ρεν, ο οποίος αμέσως μετά το πέρας της Συνόδου έκανε λόγο για «αποφασιστικό βήμα για την εξεύρεση λύσης στην κρίση χρέους του ευρώ» και χαρακτήρισε το 2011 «έτος αναζωογόνησης και μεταρρύθμισης του ευρώ» .
Πηγή:Πρώτο Θέμα
