Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Γιώργος Πρίντεζης "Πώς άλλαξε η ζωή μου σε ένα δευτερόλεπτο"!
Λιποθύμησε στο παρκέ, έσπασε την ωμοπλάτη του, έχασε τη μνήμη του και για 45 λεπτά ήταν σε κώμα. έξι μήνες μετά, ετοιμάζεται να διεκδικήσει μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ, κρατάει τη Βιβή Τσιάμη από το χέρι και μιλάει στο «People» για τις στιγμές που τον συγκλόνισαν.
Το μεσημέρι της 1ης Νοεμβρίου, στο παιχνίδι της Μάλαγα (όπου μετεγγράφηκε πέρυσι το καλοκαίρι φεύγοντας από τον Ολυμπιακό) με την Καχασόλ για το ισπανικό πρωτάθλημα, σηκώθηκε για να καρφώσει και έπεσε άτσαλα στο παρκέ, με τον ώμο.
"Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν πως σε μια κανονική φάση σηκώθηκα για να καρφώσω. Στην προσγείωση αντιλήφθηκα ότι προσγειώνομαι λάθος, με το κεφάλι. Πως ...
κινδυνεύω να χτυπήσω πολύ σοβαρά. Σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα κατάλαβα ότι έπρεπε να γυρίσω το σώμα μου, για να πέσω με τα χέρια. Ήταν προτιμότερο να σπάσω το χέρι μου από το κεφάλι μου. Και αυτό τελικά ήταν που με έσωσε" λέει ο Γιώργος Πρίντεζης (2,06 μ.) στο People και το πρόσωπό του σκληραίνει καθώς προσπαθεί να θυμηθεί τι έγινε μετά.
"Για 45 λεπτά ήμουν... γεια σου. Όταν ξύπνησα, δεν θυμόμουν ούτε ποιος είμαι ούτε πού είμαι. Τίποτα. Για μια ώρα είχα αμνησία. Έπειτα, σιγά σιγά θυμήθηκα τα πάντα". Το όνομά του, αυτά των γονιών του και της –επί διετίας– συντρόφου του Βιβής Τσιάμη, η οποία παραιτήθηκε από τις υποχρεώσεις της για να τον ακολουθήσει στην Ισπανία.
"Οι γιατροί μού είπαν πως γι’ αυτά τα 45 λεπτά που ήμουν... αλλού φοβήθηκαν αν θα επιστρέψω και όταν άνοιξα τα μάτια μου αγχώθηκαν με το αν και πότε θα ξαναβρώ τη μνήμη μου. Όταν άρχισα να απαντώ σωστά, ησύχασαν".
Ωστόσο "αυτό που έπαθα, το κάταγμα στον ώμο, ήταν πταίσμα εν συγκρίσει με το τι θα μπορούσα να πάθω". Έμεινε ενάμιση μήνα εκτός, διάστημα που οι πάντες επικοινώνησαν μαζί του. "Κάτι τέτοια περιστατικά συγκινούν και τους μεγαλύτερους εχθρούς σου. Όλοι θα σε πάρουν να σου πουν περαστικά. Αυτό που έχω να πω είναι ότι είναι χρήσιμο να εκτιμάμε κάποια πράγματα, να μην είμαστε αχάριστοι. Και πάντα να θυμόμαστε πως σε ένα δευτερόλεπτο μπο ρεί να αλλάξει ολόκληρη η ζωή μας".
Παρότι συνήλθε σωματικά, "κάρφωμα έκανα έπειτα από πολύ καιρό. Το απέφευγα. Ήμουν πολύ διστακτικός. Χρειάστηκα πολύ καιρό για να το ξεπεράσω, να ξεχάσω αυτό που είχε γίνει".